Maandag 31 Oktober Front Royal – Shenandoah National Park-Blue Ridge Parkway

Dag van nee numero 2

Vandaag optijd opgestaan want we wilden vroeg in het park zijn, en  aangezien dit vanuit Petersburg nog 2,5 uur rijden was om 9.00 vertrokken.

In eerste instantie was de planning vanuit Boone de Blue Ridge Highway op welke overgaat in Great Smokey Mountains (dit scheelde vanuit Charleston ook nog eens 4,5 uur rijden) maar bij nader inziens gekozen om vanuit boven (bij Washington DC) het Shenandoah Natural Park in te rijden.

Rond 11.30 waren we bij Front Royal

aan de ingang van het park,

helaas een Nee!
We mochten via deze kant niet het park in, dit vanwege de hevige sneeuwval.

Men was de wegen nog schoon aan het maken, we moesten een 1,5 uur terug richting het zuiden rijden om daar het park in te kunnen schieten. BALEN!

We begonnen onze reis dus maar weer naar het zuiden

(kwamen we net vandaan,alleen dan van de andere kant vd bergen), maar aangezien er echt bijna nergens sneeuw op de weg lag, toch nog even terug gereden om te vragen of de hoofd ingang later deze dag misschien toch open zou gaan, tsja we hadden immers vanuit Charleston bijna 9 uur rijden erop zitten om helemaal hier te komen.

Maar helaas de goede man kon ons hier geen antwoord opgeven, ik zei: maar er ligt hier bijna geen sneeuw? Nee klopt zij hij, maar door de hevige sneeuwval zijn er veel bladeren en takken naar beneden op de weg gekomen.

Dus jammer, vol goede moed richting het zuiden, op de weg ernaar toe zagen we een paar keer een bruin bordje met een beer aangegeven dus eens zo’n paadje ingeslagen, erg mooi stukje gereden, maar helaas geen beren gespot.

Dus verder richting het zuiden waar ik me bedacht: er zit nog een ingang tussen de hoofdingang  en de ingang waar we naar toe moesten namelijk ingang Thorton Gap.

Wellicht dat wanneer we daar aan zouden komen we er toch vanaf hier in konden.

Maar helaas bij aankomst van deze ingang zagen we het al, een mega pak sneeuw.

Dus hier ook een Nee, helaas u moet verder rijden tot aan de ingang Swift Run Gap.

Dus maar gedaan, want er zat niets anders op.

Uiteindelijk na een mooi ritje bij de ingang aangekomen

Dit was poging 3 en 3 maal is scheepsrecht dus we mochten erin.

We mochten zelfs nog een klein stukje het park in richting het noorden rijden. Dit hebben we gedaan, jammer genoeg was het niet echt heel bijzonder eerlijk gezegd. Wel een Mooi uitzicht maar het had de Ardennen kunnen zijn.

Wel wat foto’s gemaakt, maar we hadden al snel zo iets van :’’ yep seen that’’

Toch een geheel stuk door het park richting het zuiden gereden

Tot het park over ging in de Blue Ridge Parkway, en jaaa hoor, weg afgesloten!!

Dus toen hebben we het maar zo gelaten, het was toch allemaal veel van hetzelfde.
Vanuit hier rechtstreeks naar Roanoke gereden om daar te overnachten.

Op de weg er naar toe nog wel gestopt bij Natural Bridge, maar helaas het was al donker en we konden er niet meer in.

Tsja het kon wel, maar was mega donker met  wat lampjes, we waren bang dat wanneer we de trap (131 treden) naar beneden zouden lopen, de dame boven de lampen uit zou doen, en we dus in het pikke donker die 131 treden weer naar boven zouden moeten lopen.

Bay the way je moest een kaartje hebben, en die hadden we niet, en we wilden ook niet voor de verassing komen te staan, bij een dicht poortje aan te komen.

Dus toen maar naar het hotel, om daar te overnachten. We hebben een prima kamer geboekt bij Howard Johnson met ontbijt.

Zijn bij de Mexicaan gaan eten wat heerlijk was, Jorge een biertje ik een Margarita, dat hadden we wel verdient.  Op naar morgen kijken wat ons deze dag te wachten staat.